Πρώτη Κατοικία & Πολύπαθη

Πολύς λόγος έγινε τις αμέσως προηγούμενες ημέρες για τους πλειστηριασμούς ηλεκτρονικούς και μη, όπως και πολύ αίμα δυστυχώς αναμένεται να χυθεί για την περιβόητη πρώτη κατοικία Ο όρος ‘’κατοικία’’ αποτελεί για τον Έλληνα δικαιολογημένα τις περισσότερες φορές και σεβαστά προέκταση της ύπαρξής του, διό ίσως και πλείστοι κατά καιρούς έχουν καπηλευτεί το ζήτημα αυτό και όχι μόνο πολιτικοί.

Δυστυχώς τα έτη που προηγήθηκαν εν τω μέσω της γενικευμένης κρίσης πολύς κόσμος «αποκοιμήθηκε» και αδράνησε , παρασυρόμενος από «ειδήμονες» . Δεν ήταν λίγοι αυτοί που άφηναν τα χρέη τους ανέλεγκτα να τοκίζονται , ασπαζόμενοι το δόγμα «δεν έχω τίποτα τι θα μου πάρουν», ή « το σπίτι δεν το πειράζουν είναι πρώτη κατοικία».

Η πραγματικότητα είναι ωστόσο σκληρή , αφού τόσο το ιδιωτικό χρέος όσο και το Δημόσιο έχουν κατακόρυφα εκτοξευτεί, ώστε για τον εκάστοτε δανειστή, που μπορεί να είναι ακόμα και ένας ιδιώτης, η κατοικία καθενός οφειλέτη είναι μέσο προς εξασφάλιση μέρος των χρήματων του. Αυτό που σίγουρα θα πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η μέση ελληνική κατοικία δεν είναι προστατευμένη σήμερα αυτοδίκαια. Κι αν υπήρχε ένας νόμος του 2013 απαγόρευσης αναγκαστικών πλειστηριασμών που έδινε μία ανάσα σε κάποια κατηγορία οφειλετών (και εδώ όχι σε όλους ) και πάλι όχι από το Δημόσιο, σήμερα η μόνη θωράκιση και αυτή εν μέρει αποτελεί ο Ν. Κατσέλη (ν. 3869/2010).

Αυτό που επίσης θα πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι ο εν λόγω Νόμος δεν είναι πανάκεια. Το σίγουρο μάλιστα είναι ότι δεν εμπίπτουν όλοι οι δανειολήπτες στην διαδικασία που προβλέπει, καθώς και ότι πλέον σε δικαστικό επίπεδο πολλές αιτήσεις απορρίπτονται , αν όχι πρωτόδικα , σε δεύτερο βαθμό, με δυσμενέστατες συνέπειες.

Εξίσου σημαντικό είναι να καταλάβει ο κόσμος ότι η ισχύς του εν λόγω νόμου δεν είναι επ’ αόριστον. Για την ακρίβεια, εξαίρεση της κύριας κατοικίας κάποιου δανειολήπτη από την εκποίηση (άλλως από τον αναγκαστικό πλειστηριασμό ) υπό προϋποθέσεις, στα πλαίσια αυτού του νόμου μπορεί να ζητηθεί δικαστικώς μέχρι την 31^η Δεκεμβρίου 2018, σύμφωνα με όσα ισχύουν σήμερα.

Τέλος σημαντικότερο όλων, που δεν γίνεται αντιληπτό ή και πιστευτό συχνά, είναι ότι στο απευκταίο σενάριο που εν τέλει εκπλειστηριαστεί η κύρια κατοικία κάποιου, το υφιστάμενο χρέος (ή χρέη) δεν αποσβήνεται, αλλά απλώς μειώνεται κατά το ποσό που θα ‘’πωληθεί ‘’ στον δημόσιο πλειστηριασμό το κάθε σπίτι. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάποιος ενδέχεται να χάσει το μοναδικό του ακίνητο – κατοικία και θα εξακολουθήσει να οφείλει.

Η συσσώρεσυη όλων αυτών που πλέον γίνονται απτή πραγματικότητα, δημιουργεί εύλογες απορίες και φόβους για κοινωνικές εκρήξεις, όπως τις είδαμε άλλωστε να συμβαίνουν έξω και μέσα στον χώρο του Ειρηνοδικείου Αθηνών.

Αν αναλογιστεί κανείς δε ότι , όπως πια αναφέρεται στα κατασχετήριες εκθέσεις βάσει μιας διάταξης που ψηφίστηκε με τον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (Ν. 4335/2015), ο οφειλέτης υποχρεούται να δείχνει το σπίτι σε αυτόν ή σε αυτούς που θέλουν να το αποκτήσουν μέσω του πλειστηριασμού, καταλαβαίνουμε ότι τείνει να χαθεί κάθε μέτρο αξιοπρέπειας.
Μάλιστα πλέον η κατασχετήρια έκθεση δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα ηλεκτρονικών δημοσιεύσεων πλειστηριασμών (Π.Δ. 67/2015) και έτσι ο καθένας μπορεί να γνωρίζει τις ώρες και ημέρες επίσκεψης, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται … .

Προς αναμονή της ψήφισης ή μη νομοθετικής διάταξης που θα προνοεί για τους επικείμενους πλειστηριασμούς , ας ληφθεί υπόψιν ότι σαφώς σε αυτήν, ακόμα και να ψηφιστεί, δεν θα υπάγονται οι πάντες, ενώ το σίγουρο είναι ότι καθημερινά εκδίδονται προγράμματα πλειστηριασμών για πολλά άλλη είδη ακινήτων ( κατοικίες, επιχειρηματικά ακίνητα, δεύτερες ή εξοχικές κατοικίες , κ.α. ) για τα οποία επίσης κάποιοι έχουν αφιερώσει κόπους μιας ζωής για να τα αποκτήσουν.

Όπως και να’ χει , χρειάζεται σωστή και έγκαιρη πρόληψη , άρτια καθοδήγηση από ειδικούς , που δεν θα φωνάζουν συνθήματα αλλά θα παράγουν έργο και βέβαια στοχευμένες λύσεις, προσαρμοσμένες στις εκάστοτε συνθήκες του κάθε δανειολήπτη.