Περί εισφοράς του ν. 128/75 σε δανειακές τραπεζικές συμβάσεις –Ακύρωση Διαταγής Πληρωμής

Σε υπόθεση τραπεζικού δανεισμού που επιτυχώς χειρίστηκε το γραφείο, εξεδόθη η υπ’ αριθμόν 223/2022 Απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, που ακυρώνει εκδοθείσα Διαταγή Πληρωμής από γνωστή τράπεζα κατά εντολέως μας.

Η Απόφαση έκανε εξ ολοκλήρου δεκτό ισχυρισμό μας , αφορόντα αφενός στον παράνομο εκτοκισμό της εν λόγω εισφοράς του ν. 128/75 ( ενσωματωθείσα και ανατοκιζόμενη μετά των καθυστερούμενων τόκων ) όσο και στην μετά ταύτα παράνομη μετακύλισή των ποσών αυτών στην επίδικη απαίτηση, που καθίσταται τοιούτως ανεκκαθάριστη. Ειδικότερα η Απόφαση δέχθηκε : «… Έτσι παρόλο που εγκύρως συμφωνήθηκε η μετακύλιση της εισφοράς στην πιστούχο, η συμφωνία επιβάρυνσης αυτής με τόκους και ο εκτοκισμός αυτών είναι άκυρη, επειδή, σύμφωνα με όσα αναπτυχθήκαν ανωτέρω, στα πιστωτικά ιδρύματα επιτρέπεται ο ανατοκισμός των καθυστερούμενων τόκων και όχι των φόρων, εισφορών ή άλλων προμηθειών. …… Ως συνέπεια των ανωτέρω η απαίτηση κατέστη αν εκκαθαριστή … βάσει ης αθέμιτης και παράνομης πρακτική της καθ’ ής….. Η ακυρότητα των επί μέρους ποσών επηρεάζει τη έγγραφη απόδειξη αλλά και το εκκαθαρισμένο του συνόλου της απαίτησης αφού από τα αποσπάσματα των λογαριασμών του δανείου, από τα οποία φαίνεται η κίνηση του λογαριασμού που τηρήθηκαν προς εξυπηρέτηση της ανωτέρω σύμβασης, που προσκόμισε η καθ’ ής δεν είναι δυνατός ο διαχωρισμός των επιμέρους ποσών. Με περαιτέρω συνέπεια την αδυναμία προσδιορισμού του πραγματικού της οφειλής και αντίστοιχα της απαίτησης της καθ’ ής».
Αναμφίβολα τα τραπεζικά ζητήματα, ιδίως και όσα αναφύονται μετά τις μεταβιβάσεις των τραπεζικών δανείων σε ξένα funds και την ανάληψη της διαχείρισή τους από, στην Ελλάδα, εγκαταστημένες εταιρείες του ν. 4354/2015 είναι πολυσχιδή και χρήζουν ακρίβειας, παρακολούθησης των νομοθετικών και νομολογιακών εξελίξεων αλλά και μεθοδικότητας.

Η συντάξασα Δικηγόρος
Δήμητρα Δημ. Κοκκινιώτη