Η Προσβολή της Γενετήσιας Αξιοπρέπειας, ένα έγκλημα ανάμεσά μας;

Η προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας, προβλέπεται στο άρθρο 337 Ποινικού Κώδικα και κατατάσσεται ανάμεσα στα εγκλήματα του Ποινικού Κώδικα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, όπως ο βιασμός, η κατάχρηση σε ασέλγεια, η αποπλάνηση παιδιών, η αιμομιξία, η πορνογραφία ανηλίκων , η μαστροπεία κ.α. Ως τέτοια θεωρείται η προσβολή με τρόπο βάναυσο της αξιοπρέπειας του θύματος, στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του, με ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις που αφορούν ασελγείς πράξεις.
Ως πλημμέλημα τιμωρείται στην βασική του μορφή με ποινή φυλάκισης εως ενός έτους ή χρηματική ποινή και με ένα πλαίσιο ποινής φυλάκισης , που ανάλογα με τις περιστάσεις μπορεί να φτάσει και τα πέντε έτη. Ιδιαιτέρως επιβαρυντικές περιστάσεις είναι η περίπτωση ενηλίκου που μέσω διαδικτύου , ή άλλου μέσου, κατά συνήθεια , ή αν επακολούθησε συνάντηση, αποκτά επαφή με ανήλικο που δεν έχει συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας του, όπως και η περίπτωση που ο δράσης εκμεταλλεύεται την εργασιακή θέση του θύματος ή την διαδικασία αναζήτησης εργασίας από αυτό.
Το συγκεκριμένο έγκλημα αφορά , στις πλείστες των περιπτώσεων, σε ασελγείς χειρονομίες , ελαφρότερες γενετήσιες επαφές, όπως θωπείες του στήθους έξω από το ρούχο, των μηρών, ή άλλων απόκρυφων σημείων του σώματος, ασπασμοί, εναγκαλισμοί κ.τ.λ., που δεν φτάνουν ως του σημείου της ασελγούς πράξης. Οι ΄΄προτάσεις ΄΄ δυνατόν να γίνονται ρητά ή με χειρονομίες σχετικές με τέλεση ασελγών πράξεων και δεν προϋποθέτουν σωματική επαφή.
Για να στοιχειοθετηθεί το συγκεκριμένο έγκλημα απαιτείται αφενός δόλος του δράστη, ήτοι ξεκάθαρη πρόθεσή του να μετέλθει αυτές τις χειρονομίες ή τις ΄΄προτάσεις΄΄ κατά τα ανωτέρω, με ταυτόχρονη όμως ερωτική του διέγερση. Δηλαδή, οι χειρονομίες ή οι ΄΄προτάσεις΄΄ του δράστη προς το θύμα πρέπει να κατευθύνονται στην ικανοποίηση της γενετήσιας επιθυμίας του.
Δυστυχώς, σήμερα όσο ποτέ, οι καταγγελίες , ιδίως από ανηλίκους , για προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειάς τους, πληθαίνουν. Τα ακούσματα δεν έρχονται πια ‘’από μακριά’’, όπως ίσως κάποτε, ή μόνο από την τηλεόραση. Τα διαβάζουμε σε όλα τα μέσα, τα ακούμε γύρω μας, τα αντιμετωπίσουμε στο ΄΄κλειστό΄΄ του περιβάλλον ο καθένας, τα συναντάμε σε σχολεία , φροντιστήρια, συλλόγους- σωματεία , τα υποψιαζόμαστε συχνά. Μπορεί να μην ομοιάζουν στα αυτιά και τα μάτια όλων τόσο ειδεχθή όσο είναι πράγματι τα λοιπά σεξουαλικά εγκλήματα, ωστόσο είναι εγληματικά, κατακριτέα άνευ ετέρου και άκρως προσβλητικά, διό και ο δράστης πρέπει να τιμωρείται ακόμα και παραδειγματικά.
Ωστόσο, όπως σε όλες τις καταστάσεις, έτσι και ενταύθα υπάρχει και ο αντίποδας. Ακριβώς, ο τόσο ευρέως κατακλυσμός από τα μέσα, το διαδίκτυο από αντίστοιχες καταγγελίες – μηνυτήριες αναφορές, συχνά ΄΄γονιμοποιεί΄΄ τη φαντασία πολλών , ιδίως ανηλίκων, που διανύουν ειδικώς την προεφηβική ηλικία, να καταστήσουν τα ίδια τον εαυτό τους «θύματα» κάποιου ενήλικα. Αυτός μπορεί να είναι ο ένας εκ των δύο γονέων, συνηθέστερα ο μπαμπάς, ο δάσκαλος, ο προπονητής, κάποιος θείος, ή και παππούς ακόμη ! Χείρρον δε, μία τέτοια κατηγορία μπορεί να είναι και καθοδηγούμενη – μεθοδευμένη από τον άλλον γονέα, στα πλαίσια αντιδικίας για την επιμέλεια ή το δικαίωμα της επικοινωνίας εκατέρωθεν, από κάποιον τρίτον που ο ανήλικος για τον οιοδήποτε λόγο ακούσει πιστά και άκριτα, λόγω ηλικίας. Η εμπειρία καταδεικνύει, ότι στις σφοδρές αντιδικίες οικογενειακών διαφορών , είθισται δυστυχώς, να προβάλουν ανάλογες καταγγελίες, που στερούνται πάσης αλήθειας και πραγματικής βάσης. Το αυτό μπορεί να συμβεί και με υπόβαθρο κάποια άλλη έννομη σχέση, όπως επί παραδείγματι διαφορές χρηματικές μεταξύ συγγενών, συναδέλφων, ή ακόμα και ένεκα έτερων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ένας ανήλικος, ο οποίος απεγνωσμένα και μην έχοντας πλήρη συναίσθηση των συνεπειών, θέλει να τραβήξει την προσοχή των γονέων του ή τρίτων.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το εν λόγω έγκλημα , υπό το πρίσμα όλων των παραπάνω αναφερθέντων, ενέχει μία εγγενή δυσχέρεια, ( σε σχέση με άλλα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ) , το ότι δηλαδή δύσκολα μπορεί να αποδειχθεί ότι τελέστηκε ή ότι δεν τελέστηκε! Κι αυτό διότι , μεταξύ άλλων, καθώς δεν έχει μεσολαβήσει πράξη συνουσίας ή άλλη βαρύτερης μορφής πράξη που να αποδεικνύεται από σχετικές εξετάσεις, ή αυτοψία, εναπόκειται η κρίση του Δικαστηρίου στις καταθέσεις των εμπλεκομένων και των μαρτύρων, με ό, τι αυτό συνεπάγεται ……. Για ορισμένους ακόμα και ανηλίκους, ή διά μέσω ανηλίκων, μια ανάλογη κατηγορία εις βάρος άλλου, αποτελεί την ΄΄τέλεια΄΄ εκδίκηση και για τον φερόμενο ως δράστης θα αποτελεί την ΄΄λάσπη΄΄ που δεν ξεπλένεται εύκολα εως και καθόλου. Ούτως, ώστε τέτοιες καταγγελίες, τόσο σοβαρές για τις ζωές και την τιμή όλων, χρήζουν πολύ σοβαρής αντιμετώπισης και περισυλλογής. Διό, ποια η θέση ενός ανήλικου παιδιού που καταγγέλλει στο περιβάλλον του και στις Αρχές κάτι τέτοιο και αποδειχθεί εν ευθέτω χρόνω ότι είναι ψευδές ? Ποια η τιμή του και η υπόληψή του τότε? Αν στην ανήλικη ζωή προβαίνει σε τέτοιες ψευδείς κατηγορίες τι είναι ικανό να κάνει στην ενήλικη ζωή, ίσως ? Απ’ την άλλη ποία η θέση ενός ενήλικα όταν κατηγορείται για κάτι τόσο σοβαρό και είναι αθώος? Πως θα ξεπλύνει την ΄΄λάσπη΄΄ ? Αρκεί μια αθωωτική απόφαση Δικαστηρίου, που κι αυτή δεν είναι δεδομένη?
Αρχές, Δικαστές, γονείς, ιθύνοντες, χρήζει να ενσκύψουν με ιδιαίτερη προσοχή στα ζητήματα αυτά, που γεννά συχνά, όχι η πραγματικότητα καθ΄ αυτή, αλλά η βαθιά κρίση σε όλες τις κοινωνικές δομές, που κυοφορεί και επιρρωνύει απαύδουσες συμπεριφορές, τέτοιες που άλλος να είναι ο δράστης ή οι δράστες  και άλλος να φέρεται ως τέτοιος !